Saltar ao contido

Lingua aimará

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Aimará
Aymara aru
Falado en: Bolivia, o Perú, Chile e a Arxentina
Rexións: Andes centrais
Total de falantes: 2.2 millóns
Familia: Linguas aimarás
Escrita: Alfabeto latino
Hangul[1]
Status oficial
Lingua oficial de: O Perú e Bolivia
Códigos de lingua
ISO 639-1: ay
ISO 639-2: aym
ISO 639-3: aym
SIL: AYM
Mapa
Status

O aimará está clasificado como "vulnerable" polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[2]

O aimará[3][4] é a lingua que falan os aimarás dos Andes. Ten o rango de lingua oficial no Perú[5] e Bolivia; conta tamén cuns miles de falantes en Chile e na Arxentina. En total hai entre dous e tres millóns de falantes.

Constitúe a primeira lingua dun terzo da poboación de Bolivia e é o principal idioma amerindio do sur peruano e o norte chileno.[6]

O aimará ten outras dúas linguas irmás: o kawki, que se dá por extinto e o jaqaru, falado no distrito de Tupe (provincia de Yauyos, Lima) por uns poucos millares de persoas.

  1. "Hangeul set to become writing system for South American tribe". Yonhap News Agency. 2015-10-08. Consultado o 2022-08-30. 
  2. Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 
  3. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para aimará.
  4. García-Miguel, José M. (2000). "Linguas do mundo e tipoloxía lingüística". En F. Ramallo; G. Rei-Doval; X.P. Rodríguez Yáñez. Manual de Ciencias da Linguaxe (PDF). Vigo: Edicións Xerais de Galicia. pp. 173–220. ISBN 84-8302-588-4. 
  5. "Constitución Política do Perú, 1993. Art. 48". Consultado o 24 de agosto de 2008. Son idiomas oficiais o castelán e, nas zonas onde predominen, tamén o son o quechua, o aimará e as demais linguas orixinarias do continente, segundo a lei  No Perú non se desenvolveu unha lexislación que puxera en práctica a oficialidade do aimara, nin ten uso oficial ningún na administración do Estado, agás cos programas rurais de EBI
  6. (Hardman 2000: p. 1)

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]